ریموت فرستنده 4کانال مازراتی 433MHz کد لرن

ریموت فرستنده 4کانال مازراتی 433MHz کد لرن. با آی سی کدینگ لرن(code learn) SCT1527 قابلیت کار با همه گیرنده های 433 کد لرن را دارا می باشد. برد این فرستند در فضای باز بیش از 50 متر می باشد.

انواع ریموت کنترل بر اساس فرآیند معرفی به گیرنده

اما مورد دیگری که می توان ریموت کنترل ها را بر اساس آن دسته بندی کرد “فرآیند معرفی آن به گیرنده ریموت” است. در این مورد ریموت ها به ۳ دسته تقسیم می شوند: ریموت های Code Fix , Code Learning و Hoping.

ریموت کنترل فیکس کد( Fixed Code )

ریموت کنترل های کدفیکس یا فیکس کد معمولا از آی سی PT2262 به عنوان انکودر در مدار فرستنده استفاده می کنند .در این نوع از ریموت کنترل ها در مدار فرستنده،یک کد ۸ بیتی به صورت سخت افزاری تنظیم می گردد . این کد به عنوان آدرس محرمانه فرستنده در نظر گرفته می شود . برای هماهنگی فرستنده وگیرنده باید کد ۸ بیتی هر دو یکی باشد. این کار معمولا به صورت لحیم کردن ۸ پایه فرستنده به GND یا VCC است. در این روش برخلاف روش Code Learning برقراری وضعیت جامپرها و ارتباط میان فرستنده و گیرنده بصورت نرم افزاری نیست. بلکه توسط لحیم کاری انجام می شود که از معایب این مدل است. در این مدل به علت محدود بودن وضعیت ارتباطی میان ریموت و رسیور به راحتی قابل کپی برداری بوده. و حتی می شود گفت امنیت پایین تری نسبت به مدل کد لرنینگ دارد.

ریموت کنترل های لرنینگ کد یا کد لرن ( Learning Code)

ریموت کنترل 4کانال 433MHz کد لرن دارای امنیت بالاتری هستند. به این معنی که توسط شرکت یک کد 20 بیتی اتفاقی در حافظه آنها نوشته شده است. هر ریموت یک کد منحصربه‌فرد دارد و دو ریموت با کد یکسان وجود ندارد. بنابر این برای همگام کردن ریموت‌ها با گیرنده. باید قادر باشد که کد هر ریموت را در خود ذخیره کند. تا در مواقع درخواست، چک کند که آیا ریموت معتبر هست یا نه. این عمل را  اصطلاحاً لرن کردن می‌گویند. یعنی شما باید ریموت موردنظر خود را در گیرنده لرن کنید و برای همین هم به آنها ریموت‌های کدلرن می‌گویند. ریموت کنترل ها ی کد لرن از آی سی EV1527 ، RT1527 ، FP1527 یا SCT1527 به عنوان اینکودر در مدار فرستنده بهره می برند.

کد لرن

در این نوع ریموت کنترل، کد شناسایی سیگنال ها میان فرستنده و گیرنده  (ریموت و رسیور) توسط نرم افزار مشخص می شود. به این صورت که با فشردن کلیدی بر روی رسیور آن را در حالت شناسایی قرار داده و همزمان با آن با زدن کلیدی بر روی ریموت. کد شناسایی مرتبط با آن برروی حافظه ی رسیور ذخیره و آنجا نگهداری می شود. در نتیجه ی این کار دستورات ارسالی از سمت ریموت به رسیور قابل دریافت می گردد. و می توان آن دستورات را دیکود یا رمزگشایی کرد.

در ریموت کنترل های کد لرنینگ به دلیل اینکه ارتباط بین سیگنالهای ریموت و رسیور توسط نرم افزار انجام می گیرد. و نیازی به عملیات فیزیکی مانند لحیم کاری و غیره نیست، استفاده از آنها راحت تر است. البته این مدل معایبی هم دارد برای مثال چون راه ارتباطی میان فرستنده و گیرنده ثابت. و توسط نرم افزار است و همچنین کدها و سیگناهای ارسالی محدود هستند. می توان به وسیله ی دستگاه های مخصوص شناسایی سیگنال، از این مدل کپی برداری کرد. به همین علت امنیت ریموت کنترل های Code Learning زیاد بالا نیست.

 Hoping (هاپینگ)

در این مدل هم مانند مدل کد لرنینگ ارتباط میان ریموت و رسیور از طریق نرم افزاری و توسط یک کد ارتباطی صورت می گیرد. با این تفاوت که این کد در مدل Code Learning همواره ثابت بوده اما در مدل هاپینگ هربار کد جدیدی توسط ریموت تولید می شود. از مزایای این مدل که آن را بسیار برجسته تر از مدلهای قبلی کرده این است که امکان کپی برداری از آن به حداقل ممکن رسیده. و یا حتی می توان گفت غیرممکن شده است زیرا بیش از ۱۵ میلیارد حالت برای کددهی جدید که توسط ریموت مورد استفاده قرار می گیرد وجود دارد. از دیگر مزایای آن شناسایی سیگنال های ارتباطی بین فرستنده و گیرنده فقط و فقط از طریق خود رسیور است. که امنیت ریموت کنترل های مدل هاپینگ را از تمامی مدلهای دیگر بیشتر کرده است.